تو کامپیوتر خانگی ام یک فولدر دارم به نام آرام! یه سری موزیک فوق العاده
همتی کردم و انتقالش دادم به لپ تاپم، شاید این آهنگ ها برای خیلی ها معنی و مفهومی نداشته باشه، اما واسه من یه دنیا خاطرست.
خاطرات بیشماری که بعضی هاش تو این وبلاگ آمده و بعضی هاش هم تو ذهنم تداعی میشه.
خلاصه دنیایی دارم من با این فولدر نازنین!
اکثر خاطرات مربرط به بکس دانشگاه و مجردی و این حرف ها...
الان که میبینم هر کداممان چه تصمیماتی داشتیم و به کجا رسیدیم، یه سری رفتن، یه سری ازدواج کردن، از اون جمع ۱۲ نفری که همش با هم بودیم با یک نفر در ارتباط مستقیم و با ۳ نفر دیگر در ارتباط غیر مستقیم، و از بقیه هیچ خبری ندارم.
دنیایی ست، زندگی هم سخته، هم شیرینه، هر پر از لحظات بیاد ماندنی
خیلی وقته، شاید ۳ سال دیگه از اون هیجانات دوران جوانی، اضطراب ها، تپش قلب ها دیگر ندارم!
دلم لک زده واسه همین چیزها...
از سال ۸۱ شروع کردم به تک و تُک وبلاگ نوشتن و همانطور که از تاریخ سمت راست وبلاگم مشخصه از آبان ۸۳ به صورت منظم این کار رو انجام میدم.
شایدم بیشترین وقتم رو تو اینترنت تو وبلاگ ها هستم، البته اکثرا وبلاگ های خارجی چون آموزش های خوبی دارند.
اتفاقه جالبی دیروز افتاد که کلی من رو به فکر فرو برد، انسان نازنینی رو بدون آنکه خودش بداند میشناسم و در ۹۹٪ موارد با دید انتقادی به کاراش و رفتارش نگاه میکردم، تا اینکه این دوست عزیز شروع کرد به نوشتن و دیدم چقدر فرق بین این انسان مجازی و حقیقی وجود داره.
شخصیت مجازی اش کلی منو جذب کرده و دارم حالا درک میکنم خیلی از کاراش که من تا قبل از این اونها را بی خودی میدیدم، چقدر درست و بجاست.
این سوال واسه خودم پیش آمد که شخصیت مجازی و حقیقی من هم اینقدر با هم تفاوت دارند...