من تکمله رو نوشتم که این بحث تموم بشه و یه دعوای حسابی تو وبلاگ مرد شاپرکی راه نندازم ولی اون خودش ادامه داد. به هر حال اگه کسی خیر کرد و نظر داد لطفا بگه که موافقه ما بازم تو سر و کله ی هم بزنیم یا بسه، حال ملت از این دعوای دو نفره مجازی به هم خورده!( ببخشید)
بخش اعظم حرفهات رو قبول دارم ولی در کل یه ایرادی داشت. هیچ کدوم از مثال هات وارد نیست. چون من مننظورم از این جور مسائل چیزایی مثل ایمان و عشق و زندگی و ... بود. مفاهیم اساسی که هر کسی حتما نظری نسبت به اونها داره ولی خیلی کم پیش میاد که راحت راجع بهشون صحبت کنه( منهای فیلسوفا که من جزوشون نیستم) من همیشه فکر می کردم که چرا نباید راجع به دوستی، مفهوم دوستی نه این که کسی رو دوست داریم یا نه حرف بزنیم؟ چرا تا یکی دهنش رو باز می کنه که حرف بزنه همه یا در می رن یا یه جوری با جمله ی دوم یا نهایتا دهم از زیر حرف زدن شونه خالی می کنن؟
با این وجود تو راست می گی. وقتی ما اطلاع کافی از شرایط بقیه نداریم حرف هایی می زنیم که احتمالا چرند از آب در میاد. حرفایی که خیلی وقتا فقط تابع کلیشه ی معمول حرف زدنه بدون هیچ منطقی!( عین همه ی چیزایی که من دائم می گم!) ملقب به عسل و ninkapoop حق دارن. اونا اون چیزی رو نوشتن که واقعا نظرشون بوده. ایرادی بهشون وارد نیست. من از نظر دادن اونا ناراحت نمی شم چون نه من می شناسمشون و نه اونا من رو. سه تا هویت مجازی که راجع به عقاید هم نظر می دن. همین.
مشکل من اینه که دلم نمی خواد اشتباه فهمیده بشم و نمی تونم بیشتر از این توضیح بدم. نه این که
چیزی مانع من بشه. فقط نمی تونم بنویسم. این فقط یه احساسه که بیانش برام سخته. وگرنه در سایر موارد تو یکی می دونی که من به اندازه ی کافی و حتی خیلی وقتا بیشتر از حد نیاز توضیح میدم.
علاوه بر این اجازه ی نظرخواهی ندادن فقط یه درجه از حذف نظر بهتره. من معتقدم که اگه چیزی رو در یه مکان عمومی می نویسم بهتره کسی که می خونه نظر بده حتی اگه مخالف نظرش باشم تا اینکه من هرگز نفهمم چه عقیده ای نسبت به نوشته ام داشته.
دفه ی بعد هم خواستی منو بکشی همون جا این کار رو بکن نه این که یه ماه بعد بگی "باید می کشتمت!" مطمئنا خیلی ها از این کارت خوشحال می شن!
D-: من نظراتمو پایین گفتم !