نامه ای به او...

 

---

سلام خدمت جناب اوس کریم...
منم، همان آدم قدیمی، یادت میاد؟ خوشحالم که هنوز من رو فراموش نکردی، امشب می خواهم برات بگم.
درست و غلطش پای خودت، اگه اشتباه هست بگذارش پای بقیه گناه ها و اگر درست، راه رو نشونم بده.
اوس کریم...، امروز بعد از یک هفته فکر کردن به یک پیشنهاد جواب مثبت دادم، گفتم منم هستم!
خدایا! امروز یک دفعه از دهنم در رفت که 3 ماه هست که یک شب با خیال راحت نمی خوابم! دروغ گفتم؟ نه!
تو که میدانی دلم لک زده برای اینکه یک روز از در خانه بیام تو داد بزنم، بابا، مامان، فلان اتفاق افتاده، تو که خوب میدانی شب ها همش کابوس ... میبینم، تو که میدانی دلم لک زده برای اینکه یک دفعه که با دوستام میرم بیرون حواسم به جمع باشه نه به ...
خدایا! میدانم بد اخلاقم، میدانم مغرورم، میدانم تا حالا باعث رنجش خیلی ها شدم، ولی داری میبینی که خیلی دارم سعی میکنم عوض شم، پس مددی کن.
خدایا! خودت میدانی ازت چی میخواهم، اگه تا حالا کمک تو نبود که من اصلا وجود نداشتم، کمک بیشتر نمی خواهم، تو خودت هستی نیاز به دعای بنده های خودت ندارم، خدایا! ازت می خواهم خودم باشم، مثل قبلنا، سرم خورد به سنگ با کله شقی تمام بلند شم بگم خیال کردی تو می توانی من رو شکست بدی!
خدایا! مثل قدیم ها امید رو ازم نگیر، حتی اگه بدانم که درصد موفقیت خیلی کم هست.
خدایا! راه درست رو بهم نشون بده، ازت نمی خواهم تو زندگیم انگولک نکنی، برعکس، به نظرم اگه این انگولک های تو نبود طعم خوش آسودگی رو نمی چشیدم، فقط بعضی موقع ها هم یک استراحتی بده، خودت می دانی کم میارم ها، دلم نمی خواهد تو جنگ با این موجودات بی ارزش بر سر تو کم بیارم.
خدایا! فردا یک روز حیاتی برای من هست، کمکم کن.
خدایا! کمکم کن دلی که امشب شکستم فردا دوباره بدست بیارم.
خدایا! من به تو محتاجم، دارم سعی میکنم یکم بهت نزدیک شم، آروم آروم، کمکم کن.
خدایا! از ترحم دیگران متنفرم، کمکشان کن بفهمند که این زندگی من هست و خودم هر طوری دلم بخواهد میبرمش جلو، من اسم این رو ترحم میگذارم نه علاقه!
خدایا! از آینده ام میترسم، زیاد...، تنها چیزی که بهم اطمینان میده خودت هستی، اینکه یکی من رو به خاطر خودِ خودم دوست داره.
خدایا! تو این راهی که دارم به تنهایی بر میدارم، تنها امیدم تو هستی، میدانم تو هیچ وقت تنهایم نمی گذاری.
خدایا! دوست دارم...
---------------------
اگه خدا بخواهد، یک اتفاق خوب داره می افتد، امید با خدا...
نمیدانم باور کردی یا نه ولی دلیلش همان تنبلی بود، بی احترامی برداشت نشه!
حالم چطور است؟ حتی نمی دانم چی جواب بدم، برو از خودش بپرس...