تا ثریا می رود دیوار کج...

+ این پست سیاه میباشد...

با همسر اولش بعد از 18 سال زندگی مشترک به این نتیجه رسیدن که اختلاف فرهنگی دو کشور، بیشتر از اونی هست که بشه زیر چشمی ردش کرد و جدا شدند، خانوم سابق با پسر کوچیکه برگشت کشور خودش و مرد با پسر 18 ساله کنکوریش موند اینجا و زندگی اش رو ادامه داد، یه روز که برگشت خانه، دید پسرش که حالا دانشجو شده بود، خودش رو حلق آویز کرده است.

مرد شکست، دوستانش کمکش کردن، مرد هنوز جوان بود، سرشار از زندگی، بعد از 2 سال توانست خودش رو جمع کنه، اینبار با یکی مثل خودش ازدواج کرد و بعد از 2 سال یه دوقلو به جمعشان اضافه شد، زن و شوهر شاد و سرشار از زندگی، همه چیز خوب بود تا اینکه زن به بیماری سعبل علاج مبتلا شد.

 مرد برای زن همه کار کرد، بهترین دکترها هم تو ایران و هم خارج ایران، ولی هم خودش میدانست نمیشود و هم همسرش، میدونستند میشه با یه سری قرص و جراحی از حضرت عجل محلت گرفت، حداقل قل ها بزرگتر شوند و یکم روپا.

6 سال گذشت، یه روز صبح مرد که از خواب پاشد، همسرش نبود، مرد منتظر شد تا شب و بعد تماس گرفت با خانواده و پلیس و این ور آنور، بعد از 2 روز زن تماس گرفت و گفت که روز های آخرش است و بهتر است کنار بچه ها نباشه، مرد التماس میکرد و زن...

حالا 6 ماه از اون جریان میگذره، مرد 48 ساله ی ما، خمیده شده، با عصا راه میره، تمام موهاش سفید شده، مرد اما باید ادامه بده...

آه که چقدر زندگی به بعضی آدم ها سخت میگیره...