یکی از تفریحات هفتگی من، دید زدن سایت دیوار است، قشنگ یه سمساری آنلاین، مثلا خیلی چیزا که باید ریخته بشه در زباله دانی، برای فروش گذاشته میشه.
جالبتر اینکه اکثر آیتم ها مثالِ "برای یه خانوم دکتر بوده صبح ها میرفته دم در مطب و ظهر ها بر میگشته" است. اکثرا در حد نو، حالا برای صد سالِ پیش هستا.
مثلا زده ضبط کاستی، در حد نو، دارم مفت میدم میره، فقط باید کاست خورش عوض شه، سالم سالم، یا گوشی ها نوکیا برای 10 سال پیش.
در مورد گزینه های نو هم، همه از خارج براشون آوردن، ولی یا خوششان نمیاد، یا اندازه نیست و یا ...
چند مورد خنده دار هم معمولا پیدا میشه، یکیش که الان یادمه در مورد یه ساعت مچی بود که فروشنده گفته بود ساعت خلبانیه و پدرش که خلبانه براش آورده !
خلاصه برای شادی روح خوبه...
البته بد گفتیم خوبشم بگیم، من دو سه بار یه سری رادیو و ضبط قدیمی دیدم که اگر برام امکان داشت حتما پیگیر میشدم...
مادر، که قربانش بروم، پرسید از زندگی چی میخوای؟
گفتم، هیچ، همینه دیگه زندگی، بی هدف، بی هدف، بی هدف...
نمی دونم فقط من اینطوریم یا شمام مثل من دیوانه اید!
فکر کنم تقریبا از 27 سالگی بود که شمردن تاریخ آمد توی زندگیم، مثلا چند سال از فارغ التحصیلیم، سربازیم یا مهاجرت گذشته، یا چه سالی از آخرین باری که رفتم فلان خیابان، فلان رستوران و غیره...کلا عادت بدیه، باعث ناراحتیم میشه...
یه فرق من با بعضی ها اینکه خیلی زود فهمیدم هیچ فرقی بینمان نیست و قرار نیست همچین دنیا را بترکانیم...
خیلی چیزها هست که بهترینه، حال آدم رو خوب میکنه، کاروان بنان، ترانه های محمد نوری، پادکست های رادیو چهرازی، شجریان بزرگ، پاییز و زمستان خیابان ولیعصر، کافه قنادی فرانسه، قله توچال، پناهگاه امیری (سنگ سیاه)، کاخ گلستان، رستوران مسلم، مجتمع تجاری پایتخت، تلکه کابین توچال و هزار هزار چیز دیگر...
شاد باشید، شاد زندگی کنید...