واقعیت اینه که زندگی در جریان هست، با ترامپ، بی ترامپ، با آخوندا بی آخوندا، همینطوری داریم میریم جلو و سنمون هم میره بالا بدون اینکه به آرزوهامون برسیم، احتمالا زمانی میرسه که به خودمان میایم و میبینیم شده 70 سالمان و هنوز اندرخم یک کوچه ایم.
راهکاری هست واسه خوشبحتی؟ شادی؟ فکر نمیکنم راهکاری وجود داشته باشه، کلا این حالت فقط برای ماها نیست، برای کل بشر همین است و همگی دنبال یه چیزی هستیم که خوشحالمان کنه.
فکر میکنم رسانه ها هم در این تصویرسازی دستی دارند، برای مثال زوجی که با یه کوله پشتی کل دنیا را سفر میکنه و عکس های رنگی و خوشگل میفرسته در کنار غذاهای خیابانی! همیشه واسم سوال بود که خب اینها از کجا میارن میخورند؟ بعد سختشون نیست همش تو سفرند و نیستند؟
چیکار میشه کرد؟ مطلقا هیچی! من سعی میکنم از اخبار دوری کنم ولی با این حجم از اطلاعات تقریبا غیر ممکن است، سعی میکنم کتاب بیشتر بخوانم تا بیشتر خودم رو در دنیای دیگر ببینم و بیشتر ساز بزنم، حداقل باعث میشه برای لحظه هایی آرامش داشته باشم...