من آدم تکرارم، دوست ندارم وقتی یه چیزی باب میل است و خوب داره پیش میره به خاطر اهداف بلندتر رهایش کنم، بزارید با ذکر یک مثال افق ها را روشن تر کنم.
مثلا در مورد کار، خوب کار بهتر همیشه هست با مزایا و حقوق بالاتر، ولی آیا مدیر جدید خوب خواهد بود؟ هم تیمی ها چی؟ یا یه مشت خل و چل دور همیم؟
این چیزها رو تا نری سر کار جدید متوجه نمیشه و وقتی هم متوجه بشی نمیتونی کاری بکنی...
خلاصه اینکه تکرار و کپک زدن در شرایط خوب الزاما چیز بدی هم نیست، مگه چقدر عمر میکنیم که همش پی تغییر باشیم؟
خوب و خوش هستیم دیگه...
پ ن: بلاگ اسکای یک روز از دسترس خارج بود یا من مشکل داشتم...؟