روزگار جوانی...

امروز صبح رفته بودم پیش دوست( همان 1.3 دقیقه) تقریبا 2 ساعتی پیشش بودم، خدا را شکر از نظر جسمی خیلی خوب شده، ولی خوب از نظر روحی هنوز تعریف نداره، یعنی فکر میکردم کاملا خوب شده ها ولی 5 دقیقه آخر یه سری حرف ها زد که می خواستم خفش کنم.( می مردی چیزی نگی!)
برگشتنی انداخته بودم بزرگ راه حکیم، اولین بار بود که میرفتم تو این بزرگراه، یک اتفاقی افتاد که کلی شاد شدم، یاد روز هایی افتادم که با لگولاس و یک احمق دیگه میرفتیم تهران گردی، یادش بخیر 2 سال پیش، اون زمان هنوز جوان بودیم و شور جوانی تو وجودمان بود، چه دوران خوبی بود.
به یاد ایام جوانی یک کمی صدای ضبط رو بالا برده بودم، خوب جمعه بود و کسی نبود که آلودگی صوتی اذیتش کنه، یک کمی هم داشتم زیادی گاز میدادم، اصلا روم نمیشه بگم داشتم چند تا میرفتم، روم به دیوار، روم به دیوار، گلاب به روتون، ناقابل 170 تا( آخه تو خجالت نمیکشی، 170 تا شد سرعت!)
خلاصه شاد بودیم و همینجوری داشتیم می رفتیم که مثل اینکه شهرداری یک جا آسفالت زیادی آورده بود وسط بزرگراه سرعت گیر گذاشته بود، منم خوب پرشم خوبه، پریدم و یک دفعه صداهای ناهنجاری از زیر ماشین در آمد، گفتم خوب یواش یواش سرعتم رو کم میکنم و میزنم کنار ببینم چه مرگش شده، از تو آینه که داشتم نگاه میکردم بزنم سمت راست دیدم به! اون پشت چه جرقه بازی شده، یه پا برای خودش شده چهارشنبه سوری، دیگه مجبور شدم وسط بزرگراه نیگرش دارم، مردم ما هم که همه راننده، بابا جون 3 تا بانده، همه اش هم که خلوته، مجبوری با 80 تا بیای از باند اول از کنار من رد شی!
کاپوت رو زدیم بالا، دیدم سینی زیر موتور رو زمین ولو شده، دو تا پیچ جلوش بازه و عقبی ها بسته!
بماند که چه مصیبتی کشیدم تا رساندمش خانه!
راستش یاد 2 سال پیش افتادم که هر هفته یک ماجرا اینطوری با لگولاس و یک احمق دیگه داشتم، چقدر خوش می گذشت، هی لگولاس، واجب شد بریم...
نتیجه گیری احساسی: این دومین بار بود که این ماشینه اذیتم کرد، دفعه اول که داشتیم توش کباب میشدیم( آتیش گرفته بود) دفعه دوم که اینجوری شد، دفعه سوم چی میشه؟
نتیجه گیری اخلاقی: مثل سگ ترسیدنم به شادیه بعدش می ارزید، خیلی زیاد.
نتیجه گیری کلی: روزگار کودکی بر نگردد دریغا...