خوب آقای صاحاب خونه خیلی وقته نیومده. پس ناچارم! بنویسم. اوضاع احوال من خوبه. بد نیستم. ایشون هم به نظر می رسه که خوب باشن. راستش خیلی خبر ندارم. عید یه ایرادش اینه که همه از محیط عادی روزمره جدا می شن تا پیش خانواده شون باشن( حالا به اجبار یا به میل شخصی) یه جورایی من در این مواقع خیلی دلم نمی یاد دائم سراغ این و اون رو بگیرم. به علاوه که تجربه ثابت کرده زیاد که حال یه نفر رو بپرسی دو حال پیش میاد یا عصبانی می شه یا گم می شه. و نتیجه گیری اخلاقی این که نباید حال ملت رو پرسید.  افتادم رو موج چرت و پرت گفتن!( نه که قبلا خیلی عاقلانه حرف می زدم!)

از فردا دوباره ماراتن بیرون رفتن شروع می شه. مدرسه کار دانشگاه خرید( این از همه بدتره) . همیشه تو یه سوم آخر تعطیلی ها دیگه می بریدم. می خواستم فقط تموم شه بزنم بیرون ولی امسال برخلاف بقیه ی وقتا دلم نمی خواد تموم بشه. حوصله ی دانشگاه رو ندارم. بماند که دلیل اصلیش اینه که کلی کارعقب افتاده دارم. بالاخره یه جوری می شه دیگه.

پ ن: کسی کار ویرایش سراغ نداره؟