دعای من ۴

( اینا رو برای یه دوست نوشتم. نوشتم چون قول دادم که براش دعا کنم. اگه خوندینُ اگه به دلتون نشستُ براش دعا کنین. به دعای همه احتیاج داره.)

خدای من پاک و بی گناه نیستم. گناهکاری هستم در خیل گناهکارانت. آیا وقوف من بر گناهم تفاوتی ایجاد می کند؟ گمان نمی کنم.

خدای من، ای مهربان ترین مهربانان، ای بخشاینده ترین بخشایندگان، ای نزدیک ترین، می دانیم همه ی ما که در کنارمان هستی. هر لحظه هر روز. می دانیم که می بینی می شنوی احساس می کنی آنچه که انجام می دهیم می گوییم یا فکر می کنیم. تو تنهاترین همراهی کننده ای هستی که هرگز تنها نمی گذاری . تنها رفیقی هستی که نیازی نیست برایت بازگو کنیم. به زبان نیاورده و نگفته و ننوشته می دانی. ترس هایمان را، شادی هایمان را، نفرت هایمان را، دوستی هایمان را.

خدای من می دانی که گنهکارم. و می دانم که دعای بنده ات را می پذیری. هرچند که غرق در گناه باشد. خدای من بخشایش تو شامل همه ی ماست و طلب بخشایش آخرین درخواست من. آنچه اکنون در طلب آن هستم حمایتت است. نه بدان جهت که از حمایت تو نا امید باشم. هستی، همواره در کنار ما و حامی ما. خدای من لطف و رحمت و حمایتت را نثار ما می کنی در آن زمان که نیازش داریم. همه ی ما می دانیم. و نیز می دانیم که رحمتت متنوع است  به اشکال گوناگون. گاهی رحمت تو همراه با چیزی است که آن را سختی می دانیم. امتحان می نامیم اما رحمت است. لطف است. همچون پدری که زمین خوردن کودکش را نظاره می کند اما برای حمایت، دستش را نمی گیرد. او را رها می کند تا خود برخیزد و مبارزه را بیاموزد. تو نیز گهگاه ما را در امتحانی که برایمان فراهم کرده ای رها می سازی تا خود از پس مشکلات برآییم.

خدای من هر یک از ما توانی داریم و تو داناتر از هر کس به ظرفیت ما. تو می دانی که ما تا کجا قدرت داریم. اما خدای من دل کوچک ما را که خود عطا کرده ای به آرامی بیاموزان. طاقت را به تدریج به ما یاد بده. استقامت ساخته ی ظریف تو بیش از آن است که ما می پنداریم اما ما را در هراس شکستن و فرو ریختن تنها مگذار.

خدای من می دانی که چه می خواهم. می دانی که چه می پندارم. پس یاریم کن. یاریش کن. یاریمان کن. یاریم کن همراهی اش کنم. در درد و سختی در کنارش باشم و رنج را اگرچه امتحان توست و بس مقدس، برایش آسان کنم. یاریش کن که بپذیرد و در عین این پذیرفتن از رحمتت و قدرتت و حکمتت نا امید نباشد. خدای من یاریمان کن که رحمتت را در یابیم. ای مهربان ترین مهربانان.