تلف...

دیشب طرف های ساعت 1 شب، یک اس ام اس داشتم از یک دوست، یکی که می توانست دوست خوبی باشه ولی خودش نخواست، از مونا.
زده بود: تو داری از اینجا میری، چرا به من نگفتی، تو امتحانا ببینمت.
نمیدونم دوستی من و مونا کی شروع شد، فکر کنم اواسط ترم پاییز بود، دوست خوبی بود، مونا یک دختر خوب، خوش اخلاق، خوش قیافه و در کل تمام ویژگی های یک دختر خوب رو داشت، چیزی که باعث شد به یک دفعه رابطه ما بهم بخوره طرز رفتار خودش بود.
راستش من خیلی زود به این نتیجه رسیدم که دختر و پسر نباید وقتشان را برای هم تلف کنند، اونم از سر وجود گل پسر عمو بزرگه بود که هر هفته کلی در این مورد با هم صحبت می کردیم، خوشبختانه این رو خیلی زود فهمیدم قبل از اینکه مشکل عاطفه ای برام پیش بیاد.
من به تمام دوستام میگم، به مونا هم گفتم، همدیگر رو محدود نکنیم، تو زندگی هم دخالت نکنیم، فضولی نکنیم، و از همه مهمتر رابطه مون رو عاطفی نکنیم، چقدر من با این دختر سر این موضوع حرف زدم، براش دلیل میاوردم که بابا ما دوتا دوست، همین، من با N نفر دوستم یکیش تو، نمیرفت به گوشش، نمیدونم ولی بدترین کارش این بود که آخریا داشت دروغ میگفت، بعدا فهمیدم، جریان تصادف و اینها همش دروغ بود، اشتباه کرد، دوست خیلی خوبی بود ولی ترجیح دادم به جای اینکه 6 ماه دیگه بفهمه ما به درد هم نمیخوریم، همون موقع بفهمه، یک بدیه دیگه ای هم که داشت این بود که هی میگفت پای کسی دیگر وسطه، حالا هی من آیه و قسم که کسی نیست گوش نمیکرد، برای من سخت بود ولی فکر کنم برای اون خیلی سختر بود ولی راه عقلانیش بود، از نگاه مادی هم که بنگریم تو زمان دوستیمان حداقل من هم یک 206 زیر پام بود هم از استادا برام نمره میگرفت، ولی رابطه هایی که آخرش معلومه چیه همون بهتر که اصلا شکل نگیره چون آخرش همیشه به خوبی تموم نمیشه!
این نظر شخصیه منه، هیچ اجباری ندارم همه بپذیرند، نظر شخصی هست همین، خوشحال میشم نظر شما رو هم بدونم.
در این مورد بیشتر مینویسم...