8 سال از نوشتن در این وبلاگ میگذره، یعنی مهر امسال باید بره کلاس دوم ابتدایی.
اینجا مثل زندگی واسه من میمونه، هر مطلبی که گذاشتم من رو یاد یه قسمت مهم از زندگیم میندازه، یه قسمت هایی از وجودم که خواستم توی خودم دوباره مشق کنم.
خواستم بگم اینجا، این محیط واسه من حرمت داره، احترام داره.
واسه همین شاید برای نوشتن یک جمله، چندین بار بالا پایین میکنم.
یه جمله ای هست، شاید بیشتر از 5 ساله که دارم بهش فکر میکنم، ولی هنوز فکر میکنم زمان گفتنش اینجا نشده، باید آنقدر مطمئن باشم که بیانش کنم...
وبلاگ شما هم داره میشه از اون پدیده های اصیل و پدر مادر دار
امیدوارم به نوشتن ادامه بدی
فقط
زیاد سخت نگیر
وبلاگ گاهی باید آینه ی یک لحظه باشه
نه صرفا یک باور عمیق
ممنون،...