باید اعتراف بکنم من نیز گاه به آسمان نگاه کرده ام... دزدانه!
در چشم ستارگان... نه به تمامی اشان
تنها به آنها که شبیه ترند به چشمان تو
جناب پیمان یزدانیان، سلام!
نمیدانم آن زمانیکه که شروع به ساخت آهنگ عروسی مردگان کردید، در کدام عالم و با کدام معشوقه در حال سیر و سلوک بودید، من هیچ چیزی از شما نمی دانم...
اما اگر روزی روزگاری با جستجوی اسم خود به این مطلب رسیدید، بدانید یکی از بهترین لحظات عمر من در سال 85، رقص دونفره ای بود که تنها خاطره ای ازش باقی مانده است، رقصی که روح هر دومان را در خیابان شریعتی تهران، زیر پل صدر به پرواز در آورد، رقصی که هنوز واسه ی من مقدس است.
عروسی مردگان برای من، یاد آور عزیزی است که راهش از من جدا شد، یاد آور قهوه های داغ و قدم زدن های غروب خیابان ولیعصر تهران است.
و من نیز اعتراف میکنم گاهی به آسمان نگاه میکنم...
گویا این خیابان ولیعصر رازها در دل نهان داره... :)