بچه که بودم، فکر میکردم آدمهایی که میرن فرودگاه پشت اون شیشه یا اونهایی که از پشت اون شیشه میان خیلی باکلاس هستند، هرچه مقصد دورتر، باکلاس تر.
بعدش خودمان که رفتیم اون ور شیشه، دیدیم این مردم چه غمی دارند.
هنوز رفتن به فرودگاه، به نیت سفر یا استقبال، حالم رو بد میکنه و یه غم بزرگ روی دلم میشونه.
کاشکی اون پشت شیشه، همیشه پشت شیشه میموند...
به نظرم این متن رو قبلا هم نوشته بودی ولی غم همیشه غم.....
آره شاید، خودمم یادم نمیاد...
بهانش به خاطر فرودگاه رفتن همون روز بود.
اهوم...
من از بچگی همیشه استقبال رو دوست داشتم و الانم دوست دارم اما بدرقه خیلی تلخ و بده حالا چه اینجا خارج ایران چه تو ایران
واقعاً تلخ...