یکی از بهترین های عمرم، گوش دادن به تصنیف حالا چرا با آهنگسازی خالقی، شعر شهریار و آواز بنان تو ردیف بیات اصفهان است.
خیلی با این آهنگ خاطره دارم و هنوز هم بهم آرامش میده و اشکم را سرازیر میکنه.
یه شاهکار که روح آدم رو صیقل میده.
اون قسمتی که میگه نازنیا ما به عمر تو جوانی داده ایم، دیگر اکنون با جوانان ناز کن با ما چرا یا آخرش که میفرماید در شگفتم من چرا نمی پاشد زهم دنیا چرا.
حالا این شعر قوی، صدای معرکه بنان و ارکستر برنامه گلها و موسیقی خالقی...
یک شاهکار، یه چیزی که من رو واقعا آروم میکنه...
خو لینکی چیزی میزاشتی....
دوست دارم آهنگایی که مردم دوست دارنو بشنوم .
البت احتمال گریستن ما هم بسیار است با این وصف حال
یه سرچ کوچیک بزنید مطمئن هستم پیدا میکنید.
باید حتماً گوشش بدم.
برای من تصنیف "دل در آتش غم رخت" تاج اصفهانی همین حالتو داره...
تاحالا ازش نشنیده بودم، گفتی رفتم شنیدم و سبک جالبی بود...
ما به "ناز" تو جوانی داده ایم.
زیباست.
به خدا، جوانی دادیم ها، جوانی...