جدی نوشت...

یه چند وقتیه که بیشتر دنبال یه رابطه جدی هستم تا همینطوری فان و وقت گذرونی و به یه سری عقاید برخورد کردم که کم کم دارم پشیمون میشم.

اول این رو بگم که این پست گله ایه از بانوانی که من باهاشون برخورد داشتم و نه همه این قشر.

دوم اینکه حرف های من نظر خودمه نه مردای دیگه.

خوب من الان دارم خارج از کشور زندگی میکنم و مطمئنا رفتار و گردارم عوض شده و بیشتر سمت و سوی غربی به خودش گرفته.

مشکلی که من خیلی در طرف مقابل دیدم فمنیست مخلوط شده با فرهنگ ایرانیه.

من انتظار دارم همسر آینده م کار کنه، یعنی کلا اینجا این یه چیز روتینه که هر دو نفر مثل اسب کار کنن تا چرخ زندگی بچرخه، ولی اکثر جوابایی که من شنیدم این بوده که کار میکنن ولی درآمد برای خودشونه، نه برای خانواده چون عرف تو ایران اینه که مرد باید خرج رو بده.

اخلاق غربی من مشکلی با این نمیبینه که همسرم لباس باز در حد عرف اینجا بپوشه و با همکارای مرد خودش معاشرت داشته باشه و تمام بانوان اینو یه اصل میدونستن که محدود نشن، ولی عکس ماجرا رو قبول نمیکنن و برجست ل.اس زدن و خیانت به آدم میچسبونن.

به مورد مهم دیگه مهریه س، اینکه میگن باید هزار و خورده ای مهر بشه و شیر بها و اینا، که کلا من از 14 تا بیشتر مخالفم، دلیلشم ساده س،مهریه توی ایران معنی داره، خارج که بعد از طلاق همه چی نصف میشه من برای چی باید باز یه مقدار بسیار زیادی پول به همسرم بدم؟

وقتی هم که اینجا حق طلاق برای هر دو طرف هست و تصمیم گرفته شده که آدم برای مابقی عمرش خارج از کشور زندگی کنه.

کلا فکر میکنم زندگی ایرانی یا غربی یه پکیجه، نمیشه اون پکیج رو به دلخواه عوض کرد، مثلا نصف شدن مال رو از پکیج غربی برداشت و مهریه رو از پکیج ایرانی.

یه مشکل دیگه اینکه احساس از دماغ فیل افتادگی خیلی شدیده، حالا خدا رو شکر من درآمدم خیلی خوبه اما طرف مقابل میاد میگه فکر نکن من نیازی به مرد تو زندگیم دارما...

کلا یه آشی شده درهم، همه چی توش پیدا میشه...