چه آرزوهایی داشتن.بیشترشون هم اصلا روحشون از هیچی خبر نداشته.نه به حماس کار داشتن و نه اسرائیل.یه پسر نووجون بوده که دختر همسایه رو دوست داشته و حتما شب هم پای ماهواره نشسته بوده و Arab Got Talent رو میدیده که بوم.
توی یه لحظه یه آدم،یه نوجوون،یه مرد،یه کسی که میتونست بزرگ بشه،دوست دخترهای زیادی پیدا بکنه،درس بخونه،یه شغل پیدا بکنه و ازدواج بکنه و بچه اش رو ببوسه و هزار تا کار مختلف بکنه،نابود میشه بدون این که گناهی داشته باشه و یا حتی اگر هم یه نفر گناهکار هم باشه نباید بمیره.کمتر گناهی هست که آدم به خاطرش مستوجب مرگ باشه.
یه نفر دیگه،یه مرد میانسال که دو تا دختر داره و داره برنامه ریزی میکنه که دوباره با زنش بچه دار بشه و امیدواره که زنش این دفعه پسر بیاره واسش،چون عربها و کلا مردای خاورمیانه پسر بیشتر دوست دارن.یه شغل خیلی معمولی داره و یه خونه خیلی معمولی.شب زود میخوابن و خودش تو هال میخوابه و دخترا و مادرشون تو همون یه اتاق خونه.بغل دستش هم یه پارچ آب گذاشته چون شب ها زیاد تشنه اش میشه.اونم تو یه لحظه جونش رو از دست میده.هم خودش و هم زنش که داره واسه عروسی دختر خاله اش پول جمع میکنه که یه لباس خوب بخره و هم دوتا دخترش که سر عروسکی که همسایه شون بهشون داده دعوا میکنن.
به قول تو تمام این آدمهایی که میمیرن و واسه ما یه عدد هستن و بعد هم حوصلمون سر میره و منتظریم تا ساعت 11 بشه که خرم سلطان رو ببینیم،پشت هر کدومشون یه دنیا داستان هست.آدمهایی بودن که عاشق بودن،کسایی رو دوست داشتن،نور زندگی آدمهای دیگه بودن.
دنیایی نامردیه، نامرد...
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
صبور باش
عاقبت یک روز
به مهر از تو سخن می گویند
و به افتخار به دوشت می برند
از سردخانه تا قبرستان!
صبور باش...
چه آرزوهایی داشتن.بیشترشون هم اصلا روحشون از هیچی خبر نداشته.نه به حماس کار داشتن و نه اسرائیل.یه پسر نووجون بوده که دختر همسایه رو دوست داشته و حتما شب هم پای ماهواره نشسته بوده و Arab Got Talent رو میدیده که بوم.
توی یه لحظه یه آدم،یه نوجوون،یه مرد،یه کسی که میتونست بزرگ بشه،دوست دخترهای زیادی پیدا بکنه،درس بخونه،یه شغل پیدا بکنه و ازدواج بکنه و بچه اش رو ببوسه و هزار تا کار مختلف بکنه،نابود میشه بدون این که گناهی داشته باشه و یا حتی اگر هم یه نفر گناهکار هم باشه نباید بمیره.کمتر گناهی هست که آدم به خاطرش مستوجب مرگ باشه.
یه نفر دیگه،یه مرد میانسال که دو تا دختر داره و داره برنامه ریزی میکنه که دوباره با زنش بچه دار بشه و امیدواره که زنش این دفعه پسر بیاره واسش،چون عربها و کلا مردای خاورمیانه پسر بیشتر دوست دارن.یه شغل خیلی معمولی داره و یه خونه خیلی معمولی.شب زود میخوابن و خودش تو هال میخوابه و دخترا و مادرشون تو همون یه اتاق خونه.بغل دستش هم یه پارچ آب گذاشته چون شب ها زیاد تشنه اش میشه.اونم تو یه لحظه جونش رو از دست میده.هم خودش و هم زنش که داره واسه عروسی دختر خاله اش پول جمع میکنه که یه لباس خوب بخره و هم دوتا دخترش که سر عروسکی که همسایه شون بهشون داده دعوا میکنن.
به قول تو تمام این آدمهایی که میمیرن و واسه ما یه عدد هستن و بعد هم حوصلمون سر میره و منتظریم تا ساعت 11 بشه که خرم سلطان رو ببینیم،پشت هر کدومشون یه دنیا داستان هست.آدمهایی بودن که عاشق بودن،کسایی رو دوست داشتن،نور زندگی آدمهای دیگه بودن.
دنیایی نامردیه، نامرد...