این از اون رفیقمون، یکی از دوست های دیگه هم که پدرش فوت کرد و اون شده نان آور خانواده، پدر خود منم که بیماریش رید.ه به اعصابمون، زندگی شخصیم هم که نگم بهتره.
اون وقت هر روز صبح باید پاشیم بریم سر کار، با لبخند، انگار هیچ اتفاقی هم نیوفتاده...
سخته... به علی سخته...
این به روی خودمون نیاوردن ها از همش بدتره ...
یه وقتایی آرزو می کنم می شد داد بزنم مشکلمو :| ...
کاش باباتون خوب شه و زندگی شخصیتونم سر و سامونی بگیره
روز شما ، روز باباتون مبارک
سپاس...