زندگی همینه، هر چند وقت یه باری، میخوری زمین، بد میخوری، اما بالاخره پامیشی، با هزارتا درد و سختی پامیشی و شروع میکنی ادامه دادن و خوب شدن.
اما درد میمونه تو روح و بدنت، هر روز رو با درد شروع میکنی و با درد میخوابی، بالاخره یه روز، درد، تبدیل میشه به فکر دوم، اون موقع است که میتونی بگی برگشتی به ریل زندگی...
و این فکرای دوم ، یه تراز و مدار بالاتر هستن........انگار دیدت وسیعتر و فراتر میشه ....درست نمیگم فرند عزیز؟
خوب گفتی .... من الان در به در فکر دومم ،بد جور تو مخمصه افتادم...
من هنوزم میگم تو مسلمون نیستی...