یکی اون پایین نوشته بود، نزدیکی خالصانه با خدا این خلاء ها رو پر میکنه.
حقیقتش نمیدونم، آیا خدایی وجود داره یا نه، یعنی با این چیزایی که من میبینم به نظر میاد وجود نداره، همه ظالم ها سرومرو گنده دارند زندگی میکنند و هر روز به ظلمشان ادامه میدهند و آب از آب هم تکون نمیخوره، همه چیزهای خوب برای اون ها و پای لنگ برای ما!
اینکه تو همین دنیا عذابشان رو میبینند، والله من که ندیدم.
از اون طرف هم من سوادم نمیرسه که بخوام بگم خدا هست یا نیست، زیاد هم برام جالب نیست که برم دنبال مطالعه این جور چیزها، نه اینکه جالب نباشه ها، نه! اولویتم برای خواندن نیست، چیزهای دیگر بیشتر جذبم میکنه.
خلاصه که یه خلایی هست از بودن و نبودن...
مرسی که به خاطر کامنت من پست گذاشتی. این نشون میده که برای مخاطبت ارزش قائل میشی. راستش حرفم بیشتر دلی بود و پشتش فلسفه و استدلال نبود. یه تجربه شخصی صرفا که خواستم باهات شیر کنم چون برا خودم مفید بود حس کردم شاید برای کس دیگه ای هم مفید باشه.
این متنت رو که خوندم بازم نتونستم تو ذهنم ذره ای وجودش رو کمرنگ کنم:) چیزی که من بهش رسیدم اینه که باید دعوتش کنی تا بتونی حسش کنی همین:)