بعضی موقع ها میشه دلم خیلی تنگ میشه، واسه شهر و خاطرات، از اون دلتنگی هایی که آدم دلش چروک میخوره، تمام خاطرات خوشش میاد جلوی چشمم و حسرت میخوره، اینجور موقع ها، گوگل مپ را بازمیکنم و شروع میکنم گشتن.
میرم محله ی بچگی رو از بالا میبینم، مدرسه ابتدایی، بعدش میرم محله نوجوانی، چقدر عوض شدن خانه ها، مسیری که دوچرخه سواری میکردم و میرفتم با دوچرخه روزنامه میخردم، میرم سمت دبیرستان و اون دوران، هم زمان آهنگ های هر دوران هم تو ذهنم میاد، بعضی وقت ها هم میزنم یوتوب ها پخش کنه اون آهنگ ها رو.
شاید عجیب باشه ولی احساس میکنم واقعا تو اون محله ها حضور دارم، بوی اون زمان رو حس میکنم.
خلاصه شهرگردی مجازی یکم دلتنگیم رو کم میکنه و آروم میشم، خوبه...
سلام
سال نو مبارک.خوش به حال ات که رفتی.کاش قسمت ما هم بشه