سال خارجکی قبلی خیلی سخت گذشت، تقریبا 10 ماه کاملش به دوا درمون و بیمارستان و عمل و اینها گذشت، علاوه بر موضوع ایران، خیلی بهمون فشار آمد و روزهای سختی را گذراندیم، امیدوارم امسال یک نفسی بکشیم...
به سکوت سرد زمان
به خزان زرد زمان
نه زمان را درد کسی
نه کسی را درد زمان
بهار مردمی ها طی شد
زمان مهربانی طی شد
آه از این دم سردیها، خدایا ...
داد ازا ین همه ظلم، از این همه خون جوانان ایران وطن...
آهنگی به سمع میرسانند که کاروانش نامیدیم...
کاشکی میشد کاری کرد، کاشکی زورمون میرسید، کاشکی بعد 40 سال میشد یه زندگی معمولی داشت...
کتاب ناتمامی زهرا عبدی را ناتمام گذاشتم، احساس میکردم دارم یک پست وبلاگی میخوانم که بسیار نامنظم نوشته شده است...